"Gdzie jest moja czapeczka?" Jon Klassen

Niedźwiedź jaki jest jest każdy widzi...

Jednak ten miś chyba ostatnio trochę zabalował. Sylwester był, bal i udana imprezka również, a rano kac i ... brak jednej rzeczy. Ukochanej, ognisto-czerwonej, tej jednej, jedynej, niepowtarzalnej... Czapeczki! Okazuje się, że misiak posiał gdzieś ulubioną czerwoną czapkę. Rozpoczynają się poszukiwania i setki pytań do zwierzątek z okolicy. Misiek grzecznie wypytuje, pomaga w miarę potrzeby, skromnie, nienachalnie i nadal trochę nieprzytomnie, gdyż nie zauważa pewnego atrybutu u jednego z odwiedzanych futrzaków...

Następuje chwila wyciszenia, szare komórki misia pracują wytrwale i... jest! TAK! Widział ją, wie gdzie... Leci, pędzi, mija spotkane wcześniej kolejno: lisa, żabę, żółwia, węża... i już ma! Tak to... A figa, nie wyjawię, gdzie ją znalazł ;) Suma sumarum czapeczkę odzyskał, dumny z siebie, szczęśliwy. Pozostaje tylko jedno kłopotliwe i dla misia i dla czytających rodziców/opiekunów pytanie: Co się stało z królikiem? 

Nieco szelmowska, z dość wysublimowanym poczuciem humoru, książka oparta na żarcie, niby ostrzejszym, jednak przedstawionym w sposób dość delikatny, zabawny i niedosłowny... Czy dzieci to bawi?! Starsze na pewno, trzylatka nie załapała do końca dowcipu, jednak cieszy się, że miś ma wreszcie przy sobie swoją czapeczkę. No bo niech ktoś z rodziców podniesie rękę, drugą kładąc na sercu i odpowie tu i teraz, że ani razu nie pomagał znaleźć swojemu dziecku najulubieńszej zabaweczki, kocyka, czy malowanki? Hę?! Nie widzę! ;P Jak zginęła to i szloch i foch i łez tysiące... I poszukiwania pilne i wytrwałe, w które ruszy i babcia i  sąsiadka ;) Zatem każde dziecko docenia, rozumie i łączy się w cierpieniu z misiem i z nim się raduje.

A królik... Zdaje się ginąć w gąszczu tych "ochów" i "achów" nad odzyskaniem gadżetu, w tym harmidrze i zawirowaniach ktoś jednak pamięta, pyta niedźwiadka, czy przypadkiem go nie widział. A on nauczony doświadczeniem królika odpowiada to, co wcześniej od niego usłyszał... Być może i jemu ujdzie coś na sucho ;P 

Cała historia wyrażona w stonowanych beżach, brązach, szarościach i czerwieni, która ma wyrażać te najbardziej rozbuchane emocje i ważne elementy książeczki. Ilustracje należy brać jak najbardziej dosłownie, odczytywać z nich emocje i starać się w nich samych odnaleźć sens opowieści.

I dwóch rzeczy należy być pewnym sięgając po tego typu literaturę dla dziecka. Z pewnością zapyta o to, co stało się z króliczkiem, o ile nie jest już tak duże, by samemu dotrzeć do sedna sprawy i  kolejna rzecz: zauważy, że winny zawsze się tłumaczy, gdy czuje się choć odrobinę odpowiedzialny za zaistniałą sytuację. I choć moja trzylatka nie zapytała mnie o nic, tylko przyjęła ucieszona takie rozwiązanie historyjki, o tyle za parę miesięcy czy lat usłyszę i wówczas odpowiedź będzie skrzętnie ułożona, gotowa do wypowiedzenia. Obawiam się jednak pytań dodatkowych i pomocniczych ;))) Ehhh... Łatwo nikt nie ma!

"Gdzie jest moja czapeczka?" 
Tekst i ilustracje: Jon Klassen
Tłumaczenie: Katarzyna Domańska
Wyd. Dwie siostry 
Wyd. pierwsze
Warszawa 2012.