"Kryzys narodzin" Sheila Kitzinger

Oczekujesz swojego pierwszego, a może kolejnego już dziecka? Poprzedni poród nie spełnił Twoich oczekiwań i nie jest przez Ciebie miło wspominany, gdyż nie wszystko poszło po Twojej myśli? Czujesz się rozczarowana opieką medyczną, jaką zostałaś otoczona podczas tego wyjątkowego dla Ciebie i dziecka wydarzenia? I jaki wpływ miały zaistniałe wówczas błędy na relacje Twoje i partnera z Waszym nowonarodzonym dzieckiem? A może chcesz się przygotować do porodu, przeglądając wszelkie możliwe opcje, rozważając poród domowy lub wybór własnej położnej? Czy też lubisz bądź musisz przeglądać literaturę fachową, by być na bieżąco? Odpowiedzi twierdzące świadczą o tym, że ta pozycja jest jak najbardziej dla Ciebie!

Sheila Kitzinger wzięła się za bary z niezwykle trudnym tematem traumatycznego porodu i wynikających z niego przykrych doświadczeń oraz spróbowała przedstawić sposoby przygotowania się do porodu na tyle naturalnego, na ile to tylko możliwe w dzisiejszych szpitalnych i pozaszpitalnych warunkach. To bardzo pozytywne przeżycie dziś  nie zawsze takim jest i studiując tą pozycję warto sobie uświadomić czemu tak się dzieje. Zbędna medykalizacja  porodu, chęć osiągnięcia dobrych wyników w krótkim czasie i nad wyraz korzystnych statystyk szpitalnych popycha personel medyczny do podawania leków, hormonów czy znieczulenia bez wyraźnej potrzeby, czy też do przyśpieszania akcji porodowej, a to spowodować może jej przedłużenie zamiast skrócenia, zwiększenie odczuwania bólu, jak również może doprowadzić do konieczności przeprowadzenia porodu instrumentalnego z użyciem kleszczy, próżnociągu, czy wydawałoby się do zwykłego nacięcia krocza (warto zaznaczyć, że jest to jednak zabieg nacięcia tkanek i wymagana jest nasza zgoda, o którą rzadko kto pyta), a w dalszej kolejności do ostateczności przeprowadzenia cesarskiego cięcia.

A przecież niegdyś kobiety rodziły niemalże same, w pełni naturalnie, w domu we własnym łóżku, a nie w szpitalnym wyspecjalizowanym fotelu położniczym, w gronie rodzinnym, a nie wśród kompletnie obcych osób w białych, zielonych czy w jakichkolwiek innych odcieniach kitlach.

Autorka nakreśla, wyjaśnia i szeroko opisuje główne aspekty źle przeprowadzonego porodu. Czemu bądź komu to ma służyć? Kobietom w ciąży ukazuje czego unikać, jak się odpowiednio przygotować, czego oczekiwać, ale przede wszystkim oddaje im głos, nakazując niejako aktywność w trakcie tego doświadczenia, możliwość wypowiedzenia się, wyrażenia sprzeciwu, czy nawet buntu wobec działań personelu. W końcu one dotyczą bezpośrednio nas, nie musimy im się bezkrytycznie poddawać, zadbajmy o własne i dziecka dobro, swój i jego komfort psychiczny oraz o swoje i jego ciało. Za żadną cenę nie dawajmy się zakuwać w porodowe dyby, by leżeć płasko na porodowym łóżku, korzystajmy z dobrodziejstw siły grawitacji i przede wszystkim brońmy siebie, dziecka, swojego ciała i własnego zdania. W końcu wchodząc do szpitala, aby urodzić, ono wcale nie jest nam odbierane. Wciąż mamy głos!
Najfajniejszym jednak elementem jest zaprezentowanie alternatyw dla porodu szpitalnego poprzez ukazanie wad i zalet porodu domowego, czy porodu w domu rodzenia, wśród położnych, czy osób, które znamy, cenimy, którym ufamy i które orientują się czego potrzebujemy i jak pragniemy, by wyglądał ten najradośniejszy dla nas moment przywitania na świecie naszego dziecka.

Kitzinger zwraca również uwagę na temat Zespołu Stresu Pourazowego, jego bezpośrednie powiązania z trudnym porodem i możliwym wystąpieniem objawów depresji poporodowej. Oddaje nam kobietom głos, pomaga zrozumieć zaistniałą sytuację i wyzbyć się żalu, bólu i cierpienia, skrywanego czasem przez lata, a daje w zamian siłę, nie tylko by zmierzyć się z tym traumatycznym dla niektórych z nas przeżyciem, radzić sobie ze wspomnieniami, ale pozwala kształtować nowe, pozytywne i o wiele ciekawsze doświadczenia. 

Przyznam, że czytając tą pozycję, często zastanawiałam się, jak takie wypominanie błędów lekarzy pojawiających się w trakcie czy po porodzie i przytaczanie przerażających statystyk ma komukolwiek pomóc uporać się z traumatycznymi narodzinami, jednak w miarę pochłaniania lektury, zaczęły pojawiać się informacje i wskazówki jak tego uniknąć. Nasuwało się jednak zasadnicze pytanie: Kto w czasie takiego przeżycia, bólu i stresu, pomiędzy mocnymi skurczami partymi będzie o tym pamiętał?! Wydawało mi się, że i owszem są to dobre rady, ale nie wiem na ile one mają się przełożyć na lepsze, szybsze, mniej bolesne i bardziej naturalne porody bez komplikacji. Aż w końcu po jej przeczytaniu, przetrawieniu i uzupełnieniu wszystko pięknie ułożyło się w całość.

Podsumowując przedstawiony tutaj temat, nomen omen niezwykle mnie interesujący ostatnio, pomógł mi po pierwszym niezbyt szczęśliwie wspominanym porodzie, pozwolił uporać się z niemiłymi odczuciami, ale i wskazał drogę ku poprawie czekającego mnie, kolejnego powitania dzieciątka. Jednocześnie umożliwił mi spojrzenie na ten fascynujący moment z innej strony i kazał zastanowić się czego tak naprawdę oczekuję. Po uzupełnieniu wiadomości o przemyślenia  Iny May Gaskin, położnej z ponad trzydziestoletnim doświadczeniem, odbierającej porody naturalne w ośrodku The Farm, który sama założyła, wiedziałam już z jakich elementów powinien składać się wyczekiwany przeze mnie moment, co powinien zawierać, a czego absolutnie sobie nie życzę. I po odszukaniu odpowiedniej osoby, która by mi to umożliwiła, szpitala, który mi to zagwarantuje mogłam spokojnie czekać na to wydarzenie. I muszę przyznać, że poród może być cudownym, pięknym przeżyciem, niezbyt wyczerpującym, krótkim, choć nadal bolesnym, ale w pozytywnym znaczeniu tego słowa. W końcu nawet ból ma swoją dobrą funkcję w czasie narodzin naszego potomka. 

A książkę z czystym sercem polecam!

"Kryzys narodzin" 

Sheila Kitzinger

Tłumaczenie: Anna Banaś, Piotr Banaś, Agnieszka Weseli

Wyd. Mamania

Warszawa 2011.