"Jajuńciek" Paweł Pawlak

Córa i muzykalna i miłością do kicajców wszelkiej maści pała od małego. Zatem i tej pozycji na jej półeczce (wielgachnej półce raczej) ze skarbami książkowymi zabraknąć nie mogło. A jakiż to egzemplarz wyjątkowy do nas trafił zupełnie przypadkiem ;))) Pani Aniu po stokroć dzięki za to cudo!

Zajce są mega! Zwłaszcza te spod ręki Pana Pawlaka (nomen omen ilustracje nagrodzone w Bratysławie Złotym Jabłkiem na Międzynarodowym Biennale w 2005 r.) Rozbrykane, roześmiane. I choć marchewka w domu jedna i głód doskwiera, robią to, co potrafią najlepiej. W świat ruszają swym muzykowaniem na życie i marchewki zarabiać. Tak babuchna kicajców nakazała, bo sąsiedzi już wilkiem na to muzykowanie i same zające patrzyli. 

Pech chciał, że trafili do ponuro szarego, mgłą spowitego miasta rządzonego przez olbrzymiego i potwornie złego króla. Lugobros Groźny nieudolny i niedoceniony muzyk zakazał rzępolenia, a wszelkie objawy pim-pi-lim-polenia dusił w zarodku. Schwycił nieświadome zagrożenia kicajce (jeden tylko się ostał, bo w porę zdołał czmychnąć - Jajuńćkiem zwany) i pasztet z nich rady był robić. Jednakże dzielny mały Jajuńciek nie mógł na to pozwolić. Wszak odwagi i męstwa zmierzyć się na oko nie da. Czy dał radę? Co zrobił? Czy udało mu się uwolnić braci?

Skoro to dla dzieci książeczka to i pewnie szczęśliwe rozwiązanie tej historii się znalazło. W każdym bądź razie uczta się odbyła, tańce i hulanki, a i kicajce ruszające w dalszą drogę całe i zdrowe. Wraz z babcią oczywiście, bo i na nią wilki zaczęły się krzywo zapatrywać.

I o ile obrazy z tej książki bardzo do mnie przemawiają i do dziecięcia mego również (już nawet jająć woła zamiast zając ;)) o tyle do tekstu zastrzeżenia mam i to czasem spore. Początkowo ciężko mi się to czytało i córa chyba wyczuła, o tyle w miejscu wystąpienia "dur-de-mol" i "jasnej symfonii" po prostu zdębiałam. Oczywiście doceniam inwencję twórcy, jednak owe określenia za bardzo przypominają oryginały. Córa na etapie ciągłego powtarzania zasłyszanych epitetów, parafraz i innych metafor od razu by podchwyciła. A oduczyć niełatwo, za to przeinaczyć aż nadto niestety... ;P Po chwili konsternacji ominęłam niewygodne elementy płynąc z tekstem dalej. I o dziwo nie straszny nam był ów straszliwy król ;D Szczęśliwie książkę (po drobnej cenzurze) można czytać najmłodszym, a to najważniejsze. 

"Jajuńciek"

Tekst i ilustracje: Paweł Pawlak

Wyd. Muchomor

Warszawa 2005

Kicajec/maskotka: wytwór własny